|
Beste clubgenoten,
Zal ik nu eindelijk weer eens rustig kunnen slapen? Al in mijn pubertijd werd ik geplaagd door
nachtmerries en slapeloze nachten als in de schoolkrant of het clubblad
van mijn voetbalvereniging de rubriek "ik geef de pen door aan"
verscheen. Ongetwijfeld goed bedoelde pogingen van redactieleden om zo een
clubblad vol te krijgen met leuke verhalen en anekdotes van de leden, maar
deze pogingen riepen bij mij ongezonde aanvallen van stress en
hulpeloosheid op. Wanneer zou ik aan de beurt zijn in deze rubriek? Wie
zou de pen aan mij doorgeven? En niet in het minst, wat moest ik in
hemelsnaam over mijzelf schrijven. Iets over de kleur van mijn ogen? Of op
wat voor soort brommer ik reed? Of de lengte van mijn nagels? Zwetend en
met het hart kloppend in de keel bladerde ik steeds snel de schoolkrant
door om te zien of ik al aan de beurt was. |
|
|
|
Nu, inmiddels toch al weer zo’n dikke veertig jaar later, dacht ik wel van deze angstaanvallen verlost te zijn. Totdat in ons clubblad "Het Videoclub Magazine" ook de door mij indertijd zo verfoeide rubriek "Even voorstellen" verscheen. Het equivalent voor "Ik geef de pen door aan…" Prompt verkeerde ik weer in mijn puberjaren en werd ik overvallen door gevoelens van twijfels, onzekerheid en spanningen. Hoe zou ik mijn rubriek moeten vullen? Wanneer zou ik aan de beurt zijn? En wie zou de pen aan mij doorgeven? Bij voorbaat piekerde ik mij al suf over de geheimen die ik over mijzelf zou prijsgeven. Zoals dat ik in het landelijke Blokker woon en mijn karige boterham verdien met het uitvoeren van wat onduidelijke dingen bij de Belastingdienst. En dat ik dat nu al zeker 40 jaar heb volgehouden en het mij dus niet aan doorzettingsvermogen ontbreekt. Dat doorzettingsvermogen blijkt ook uit het feit dat ik maar liefst 14 jaar als penningmeester deel heb uitgemaakt van het bestuur van onze videoclub. Voorwaar ook geen geringe prestatie. Over prestaties gesproken, ik heb drie kinderen. En sinds mensenheugenis, het jaar 1990, ben ik al lid van de videoclub. Echt een oudgediende dus, die al vele leden, voorzitters etc. heeft zien komen en gaan. Ik ben de laatste in de club die zijn video-opnames nog met een videorecorder monteert. Waarom? Omdat dat zo prima gaat. Een geboren en getogen nuchtere Horinees laat zich niet zomaar gek maken met nieuwerwetse fratsen zoals het monteren op een computer of zelfs op een Casablanca. Tsja, van dat soort dingen dus zou ik schrijven in de rubriek "Even voorstellen" Met het zweet in mijn handen en een kloppend begin van een knallende hoofdpijn leg ik de pen weer neer. Het is gelukt. Ik heb iets op papier weten te krijgen. Mijn pen is bevallen van de invulling van de door mij zo gevreesde rubriek "Even voorstellen" De leden kennen mij nu wat beter en onbevreesd kan ik zonder angst voor een nieuwe uitnodiging voor deze rubriek de toekomst tegemoet. Een zware last valt van mij af. Eindelijk zal ik weer eens rustig kunnen slapen. p.s. ik geef de pen door aan Jaap Jillings |
|
[ blocqx11 ] |
