Het was wikken en wegen
We werden er stil van. Druk heeft Einar het er wel, dat er op deze camping een goede kok aanwezig is laat zich wel zien aan de bezetting in het restaurant en niet alleen door vakantievierders, ook de bevolking uit de omtrek laat zich er culinair verwennen. De vrije keus uit "zoek maar een mooi plekje" namen we gretig aan en ook de uitnodiging van Einar om 's avonds een koppie en borreltje te halen bij hem thuis vond een gewillig oor. Dus in de vooravond een stief kwartiertje de berg opgewandeld en aangekomen bij huize Nordgaard zat Beppie al klaar met de koffie. Natuurlijk kwam de club ter sprake en ik kon er uit opmaken dat Einar de club echt miste en ik heb wel laten merken dat die gevoelens wederzijds waren. Ook nog videobeelden bekeken die Einar daar in de omgeving gemaakt had en dat was indrukwekkend, van o.a. een krachtcentrale zo midden in de natuur die uiteraard door het watergeweld werd aangedreven. Maar dat krijgen we op de club nog wel van hem te zien. De videobeelden die ikzelf gemaakt had gingen wel, maar in de omgeving van RØLDAL heb ik de camera onbewust verkeerd ingesteld dus de beelden zijn miserabel. (in m’n achterhooft hoor ik het stemmetje van wijlen buurman Cor: as je d’r gien verstand van hewwe moet je d’r of bloive met je fleeke). Dus de clubavonden zullen voor ondergetekende zeker van nut zijn. Na nog een dag door te hebben gebracht in de omgeving besluiten we om te verkassen. We verheugden ons al op de mooie rit die ons te wachten stond en ook helemaal aan de verwachting voldeed. Via Zweden, waar ons alweer een hartelijk welkom wachtte bij vrienden, zijn we via Denemarken en Duitsland, met de nodige tussenstops, maar weer op huis aan gekacheld. Een kleine vierduizend kilometer onder de wielen verder waren we weer in Abbekerk. En laten we wel wezen: van weggaan is heel thuiskomen ook weer een feessie! Luit Kwantes |
||||||||||||
[ blocqx11 ] |