Bij de televisie……….
Via onze videoclub
kregen we de uitnodiging om televisieopnames bij te wonen van het
programma “de Afvallers XXL” van SBS6. Van de andere leden
gingen er naar mijn weten geen mensen heen, maar ik ben met mijn
dochter en een paar vrienden op 20 april naar de opname geweest. De
studio was gelegen in Weesp, gewoon een loods op een
bedrijventerrein, die ingericht was als zodanig.
Om 17.00 uur moesten
we daar aanwezig zijn, terwijl om 18.00 uur de opnames zouden
beginnen. Dat was dus direct al een uur (staand) wachten. We hadden
net zo goed een uur later kunnen komen want dan konden we ook nog zo
naar binnen. Er was namelijk minder publiek gekomen dan dat zich had
opgegeven, waarschijnlijk door het mooie weer van die dag. Om de
opname van het programma bij te wonen, was wel interessant, hoewel
ik dit programma nog nooit gezien had. De uitzendingen van dit
televisieprogramma zijn namelijk altijd op woensdag en dan is het
natuurlijk ook de avond van onze bijeenkomsten .
Wij, als publiek,
kregen eerst wat uitleg over de gang van zaken, daarna werd er een
aantal keren alleen applaus opgenomen. Rustig applaus, wat
enthousiaster applaus tot “uit ons dak gaan”. Allemaal om later
bij het monteren toe te kunnen voegen. Vervolgens werd aan ons de
(mooie) presentatrice Marlayne Sahupala voorgesteld en de 3 mensen
die de afvallers coachten, waaronder de bekende sportman Hein
Vergeer.
Iedere aflevering
komen vier families uit een provincie in beeld die sinds november
2007 een trainings- en eetprogramma volgen om zoveel mogelijk af te
vallen tot het normale (streef)gewicht is bereikt. Tijden het
programma werden er ook filmopnames van deze mensen vertoond,
die b.v. thuis en op de sportschool waren gemaakt. Lang niet
iedereen viel voldoende af en was gemotiveerd genoeg, maar een
heleboel van de kandidaten toch wel. De familie die het beste hadden
gepresteerd en naar verhouding samen het meest waren afgevallen zou
doorgaan naar de finale. Deze keer was het voor ons duidelijk wie
dat zouden zijn.
Wat ik zelf ook leuk
vond om te zien was de apparatuur die gebruikt werd. Bij
videocamera’s zie je alles steeds maar kleiner worden, terwijl
deze professionele camera’s nog steeds groot zijn. Ook konden we
duidelijk de autocue zien, waar de presentatrice haar tekst vanaf
kon lezen. Er werden vier of vijf camera’s gebruikt. Twee stonden
er beneden op de vloer, één cameraman had hem op de schouders en
er was er één op een soort telescoop, die met een
afstandsbediening bediend werd. Deze kon heel snel en heel
gemakkelijk overal naar toe gezwenkt worden. Dat was mooi om ’s te
zien.
Rond 21.15 uur, drie
uur later dus, waren de opnamen klaar, werden we bedankt en konden
toen naar huis gaan. Gelukkig had iemand nog wat Marsrepen
meegenomen, want we hadden best een beetje trek en daar was toen
niets meer te kopen. Wat dat betreft was de ontvangst van SBS6 wel
erg karig.
De uitzending hiervan
is geweest op 30 april, Koninginnedag dus, en ik heb mijzelf nog
terug kunnen zien op televisie.
Al met al dus heel
leuk om weer eens bij een televisieopname te zijn, nu niet als
deelnemer, wat ik ook een aantal keren heb gedaan,
maar nu als publiek.
Ruud Bennis
|